Språkbruk og hønemødre

Litt blyg, tenksam og fåmælt kom denne mannen til oss for nokre månadar sidan for å praktisere norsk. Dette har vi skrive om før. Vi trippa småkry rundt han frå første stund, takksame over at han valde nett oss som praksisplass. Det vi ikkje hadde tenkt så nøye gjennom på førehand, var at vi to matronebibliotekarane då laut leggje bort den breie dialektbruken saman med den interne sleivkjeften vi ofte riv oss imellom, og heller knote bokmål. Det har til tider gått veldig bra, og så fort vi har havna utpå i ivrige diskusjonar eller engasjerte dialogar med breie diftongar og ord frå bortgøymde krokar av ordkartet vårt, har ansiktsuttrykket til den unge mannen falle saman som ein stonglaus teltduk. Så talande, så viktig, så fint å lære om seg sjølv på denne måten. 

Ikkje trekløver, men reine blomen!

Humøret var såleis på topp då vi i vår fekk veta at Shahrookh også ville jobbe hos oss heile fire veker i sommar! Han har smilt, rydda og prata norsk dagane så lange dei har vore, og det har vore ei sann glede å ha han her, til tider heilt umissande, når køen har hopa seg opp framfor skranken og bokstablane på tralla har vakse faretruande. I dag var siste dag i teneste for oss, men for å unnå ein drupande avskil, åt vi heller kake og tvinga Shahrookh til å love å kome og drikke kaffe med oss kvar veke framover. Vi lit på lovnaden hans, vi veit han er ein real kar! Vi to hønemødrene er pinleg klar over at vi ikkje kan konkurrere med den yngre stab i posering framfor linsa, men tykkjer heilt ærleg at vi eigna oss som kronblad på denne blomen. Takk for innsatsten, latteren og dei lærerike stundene Shahrookh! Det blir ratt ein kakebit på bakrommet før du veit ordet av det.

Avslutningsbite

Bloggar: Merete