Mjukbrødbakst på vent

Farvel til røtene -den gongen...

Like sikkert som at sommaren kjem -kald eller varm- like sikkert kjem turistane til Lom. Med turistane kjem
amerikanarane, og sjølv om ikkje alle har eit syskjenbarn på Gjøvik, så har i alle fall alle amerikanarar røter i Lom -verkar det som: "Hello, I come from America, and my great-great-grandfather came from Lom. Now I search for relatives here in Norway -can you help me..?"

Of course kan vi det! Det er jo ein av grunnane til at vi er plassert mellom alle desse bøkene, permane og kjeldene. Så er det berre det at sommaren er lik ein einaste tilsett på vakt -i inntil 3 veker i strekk... Med eit flog ut og inn av døra av leselystne unge, vitesugne turistar og krimsvoltne vaksne, blir det til tider såleis skralt med hjelp på amerikanarane.



Vi har fleire gonger nemnt kor mykje vi nyttar oss av bygdafolk og kjenningar rundt omkring for å yte maksimal hjelp til dei som oppsøkjer biblioteket for hjelp. I dag var ein av desse dagane då eg tidleg skjønte at dei små føtene mine ikkje klarte å springe fort nok mellom hyllene, amerikanarane, skranken og lånarane -eg laut ringje ein venn. Eg presenterte meg og forklarte problemet med amerikanarane som  hadde spora slekta si attende til barndomsheimen hennar, men at eg ikkje vanst hjelpe dei tilstrekkjeleg på den stutte tida dei hadde i Lom:
"Nei, si du dæ! Mnja, e driv æmna på någå båking i dag, men ska døm reise att alt i æfta, si du?? Nei, da slæ e tå hæilla, har tå me fyrkla å kjøm nepå på någre menutt, e -såpass lyt nå oss hjølpe døm som ha reist så langt for å finne folke sitt!"

Intens jakt i bygdebøker -utmerkt service av lokal bakstkjerring!

10 minutt seinare står ei reddande bakstkjerring i døra, slår om til utanlandsk, og yter utmerkt service til eit par takksame turistar på jakt etter røtene sine. Mjukbrødbaksten -eller var det hardbrødknoa- fekk pent kvile til fordel for ein innsats for medmenneska. Tusen, tusen takk for at du redda dagen min, kompletterte slektstreet til amerikanarane og gjorde verda litt mindre, men også til ein litt finare stad å vere!

Eg trur det finst mange slike englar rundt oss, englar som sit klare til å hjelpe ein bortkomen bibliotekar. Kanskje veit dei det ikkje sjølve, men det held at bibliotekaren veit det :-) For nokre veker attende tok vi ein hastetelefon til ein kjenning på Vestlandet, som heiv seg rundt, sprang på biblioteket og lånte boka studenten vår var avhengig av å få dagen etter, sendte boka med nattbussen -og la til og med ut for skyssen! Ho skulle berre visst kor lykkeleg studenten var då han henta boka si midt på svarte natta! Bibliotekarane, som ikkje fekk boka tidsnok frå det opprinnelege biblioteket ho var bestilt frå, var også hoppande glade for nok eit vellykka oppdrag!

I 3 veker framover rir eg drifta einsleg i gammelprestgarden, så ingen treng kjenne seg trygg på at telefonen ikkje ringjer... Takk til alle dykk som ikkje veit kva som ventar!

Bloggar utan bakst: Merete