Kviskring til stjernor

Det finst dagar då også 3 vise kjenner maktesløysa, dagar då solskinet er der, men ikkje vermer, dagar då rommet mellom jorda og himmelen kjennest for stort og uhandterleg. Dagar då eit lite samfunn treng kvarandre -og tida. Denne veka blir det såleis Jan Magnus Bruheim som får dele sine ord med oss og lesarane, til trøyst, styrke og ettertanke:

Kviskring til stjernor

Eg kviskrar til stjernone

namnet ditt

og himlen blir fylt av min kjærleik.

Eg kviskrar til jordi 

um hjarta mitt

og jordkringen syng um din nærleik.

Det susar i rømdene

inni meg,

det livnar ei usagd sæle,

og jordheimskreftene løyser seg, 

så moldi får munn og mæle.

Frå Lyrespelaren av Jan Magnus Bruheim, Noregs Boklag 1977.

Merete