Spålappen

Ein av desse kalde, klåre morgonane i april subba ein bibliotekar på eit landsens folkeleg bibliotek avstad for å tøme innleveringskassa for bøker. Morgonrutinert og fortsatt i halvsømne venta ho inkje anna av kassa enn bøker og blekker med dagens nyhende frå dalen og frå den by ingen forlater uten å bli derav merket. Men denne morgonen låg det eit lite stykke ruta papir på botnen av kassa. Ein spålapp, ein slik som dei hadde bretta, fargelagt og skrive i med omhu i førre årtusen. Også.

Bibliotekaren konstaterte at brettinga fortsatt var den same. Ho såg seg godt omkring, forvissa seg om at ingen såg ho der ho stod og tredde spålappen på fingrane og valde seg eit tal mellom 1 og 8. Ho valde 4. Nå som da. Farge lilla. Brått var ho attende i barndommens bjørkelund. Ein vårblå morgon som denne, rett før lauvknoppane brast. Ho, den medvise og dei 5 andre jentene i klassa på den vesle skulen for lenge sidan. Lappen dei hadde mellom seg var forseggjort. Fargelagt heilt ut i kantane i raudt, blått, gult og grønt. Sirleg jenteskrift på innsida. Dei spådde kvarandre. Latteren steig opp mellom bjørkestammane og blanda seg med det vårblå når S fekk sin B og M fekk sin K, som ho allereie hadde siti på fanget hos, og kanskje hadde dei klemt, klappa og kysst også. Slike intime betruingar var for utvalde. Men ein skjønte på latteren at det hadde skjedd ikkje så reint lite av kvart som ein uinnvigd berre kunne ane konturane av.

Sjølv var ho ljosår unna gutefang, überseriøs, stivbeint og ikkje vel til mode. Ho valde 4. Fekk sikkert ein spilloppmaker S eller ein J ho ikkje kunne fordra. Same kunne det vera. Ho tok det meir alvorleg enn som så. Dette med kjærleiken. Og det å spå. Hadde John Olav Nilsen praktisert med gjengen på den tid, hadde ho bytt bort Gry Jannicke. Glatt. Da som nå.

http://www.youtube.com/embed/h9g-M1QIG3s

PS: På spålappar av i dag står det klining, tungekyss, lekser, festing, jenter, gutar, p-ordet og kyssing. Ungdom, altså!

PSS: 4 lilla: Festing. Hobby.

Rita