Minnet

"Old woman reading" av Adolph Tidemand

Minnet har brent seg fast som ein skinande krystall i berget: Bestemor i den djupe stolen med oldemorrutene framfor den knitrande Jøtulomnen. Bestefar tett attmed, ruggande sakte i gyngestolen, lett framoverbøygd mot den gamle kona. Bestemor i strikkavest og forkle, med brillene ytst utpå nasen og lesnad i fanget. Den trauste stemma, den mjuke munnen som forma orda, las og fortalde -som ein song i øyro på barnebarnet som dingla med føtene på krakken borte ved utslagsvasken. Støvet som dansa i den bleike solstrima innover golvet, kvervla opp og fauk bort med orda som leika seg gjennom lufta. Bestefar med falda hender over magen, bleike augo som ikkje lenger hadde nytte av briller, stilt lyande etter bestemor sine ord, hungrande etter nytt frå avisa og spenning frå bokskattane.

Jenta på krakken kjende at ho var vitne til noko viktig. Dette var messom noko større, og på eit vis enno viktigare, enn dei gode stundene på fanget til mor eller far, der forteljinga sveipte jenta inn i ein kokong av lykke, spenning og forventing. Spira til leseglede var sådd for lengst, men denne ettermiddagen gav næring til vissa om kor viktig formidlinga er for mennesket, kor stor glede vi kan ha av lesing og forteljarkunst. På heimtur gjennom skogen denne eftan fortalde jenta frilyndt ei sjøldikta historie til fuglane, maurane, blomane og humlene -lykkeleg uvitande om at nett dette skulle vera kimen til eit framtidig levebrød som formidlar av skrivne ord.

Ekte leseglede.

Dette verdfulle minnet kom sterkt attende til meg då eg i går skulle prate om nye barnebøker til foreldra i barnehagen, om kor viktig lesing er -ikkje berre for å tileigne seg kunnskap, men vel så mykje for å forstå verda, utvikle empati og oppleve gleda ved å forsvinne inn vår eiga verd av fantasi skapt av våre eigne bilete ut i frå det orda fortel oss. Eit brennande engasjement for å spreie bokglede frå tidleg alder resulterte i nok eit alt for langt innlegg for ei talrik, fortetta forsamling i ein liten gymsal i Lom i går kveld. Men nok ein gong har vi sett at det nyttar. Dagen derpå har fleire småbarnsforeldre vore innom gammelprestgarden med sine håpefulle og spurt etter nye bøker dei høyrde vart omtala på foreldremøtet. Barnebibliotekaren ivrar lykkeleg vidare i trygg forvissing om at jobben har sin misjon, og sender stilt takksame tankar til dei to gamle som i si tid var med og la grobotn for den brennande formidlingsinteressa. Ver der for borna, ver der for kvarandre, delt glede er dobbel glede!

Bloggar som har trua: Merete

Biletet av den gamle kona er lånt frå denne bloggen: http://itsalwaysteatime.blogspot.com/
medan det siste biletet er henta her: http://wflcenter.wordpress.com/2011/07/18/preparing-your-child-for-pre-school/