Dei siste dagane har store, kvite krystallar segla stilt ned over Nasjonalparklandsbyen og kledd hus og skog i blinkande, vakker juleskrud. Bak blankpussa glasruter lyser stjerner og adventsstakar om kapp med julebakst, sølvpuss og nynnande husmødre (- og fedre) som slit med å få "O helga natt" bort frå hjernebarken. Og trass i at brorparten av pliktoppfyllande tradisjonsberarar hevdar hardnakka at dei har kutta ut det meste av stresset og førjulsstria, kan ein rett som det er snappe opp delar av godt innapakka skryt mellom butikkreolane, der husvask, syltkoking og kakeslag blir ramsa opp i godt selskap med gåvehandel, dukstryking og kransbinding. ...
Difor kunne lomværane i dag ikkje la vere å undre seg over synet dei skimta borte på kyrkjevollen. Mot krybba framom den gamle stavkyrkja seig eit stillferdig fylgje høgtideleg fram, og eit veltrena øyra kunne nok skilje ut ein underleg, gregoriansk song koma sivande ut mellom sprukne lepper, der blanke kapper sopte varsamt over den lette snøen
Eit strålande ljos over Liafjellet synte lei for 3 vise på vandring i den klåre vinterdagen. Salige i maska og andektige i hugen gjekk dei med bøygde ryggar i krum undring over Underet med jomfrufødsel og den oppofrande snekkaren som så storhjerta tok deg av si kjære medan magen voks og manntalet kalla.
Krybba med den gamle stavkyrkja i bakgrunnen var målet for dei 3 vise i snøen, og det var nok ikkje fritt for anna enn at den trufaste klokkaren sleppte haka nokre hakk for sidt ned i sitt møte med 3 nøysamt inntulla denne desembermorgonen.
Lykkelege over å nå fram til krybba i god tid før opningstid på biblioteket, hadde 3 vise tid til ei aldri så lita byrdestund i stallen, der kvar og ei fekk letta litt på dei ymse byrdene sine -som alltid blir lettare å bera når ein fordeler slik styggedom jamt mellom seg. Letta over funnet av krybba og sameige av tunge bører vende dei så sine truskuldige blikk mot gammelprestgarden att, i trygg forvissing om at julebodskapen når fram også denne jula. Om ein høyrde retteleg godt etter, kunne ein ane ein aldri så liten diskusjon om kvifor den eine av dei vise hadde så stutt ei kappe, medan ei av dei andre kunne slepe kledningen sin bortetter kyrkjevollen, men om det var rik husbond eller ønskje om å dekkje kroppen sømeleg til på vandringa som var den underliggjande årsaka her, skal vera usagt...
Vel "heime" i varmen att venta den eine overraskinga etter den andre, då Nasjonalparklandsbyen truleg husar dei mest takksame og gavmilde lånarane ein kan tenkje seg. Søtt julegodt, vakre blomar, sildrande lekker væte og spennande pakker attåt alle blide fjes gjer førjulsdagane våre til ein einaste gild opptur. 
Audmjuke neiar vi takknemleg og håpar lånarane forstår kor stor pris vi set på kvar og ein som tek seg tid til å glytte innom oss! De må hugse at det er lånarane som skapar liv og held biblioteket oppe. Dei yndige englane fann vi i ei av pakkene, og desse skal få stå på skranken heile jula og syngje inn kvar einaste lånar resten av året -for slikt får vi visst ikkje lov til sjølve...
Sømeleg tildekt bloggar: Merete
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar