Munnen hans forma så store ord. Så inderlege, så tilsynelatande utan band. Med rause kompliment saug han folk åt seg, inkluderte alle, og løfta alle andre enn seg sjølv fram i ljoset.
Ein romantisk gentleman, ein fargerik virvelvind som bles rundt som ei einsleg sjel midt i ein stor omgangskrins. Stormen stilna berre av så alt for brått, flokken står tomhendt att og må finne varmen i i minna om han som turde framstå som litt annleis. Han som kanskje var den største kunstnarsjela av dei alle.
Takk for bøkene, kunsten, romantikken og og det ærlege motet, Ari. Verda treng fleire som deg.
Merete
Så fint skrevet!
SvarSlett