"Småe phappe mæ stor H"

Den komande adventstida fekk brått eit litt utvida innhald då sjølvaste Arnfinn Kolerud kom stigande inn frå sjogkaoset her måndag. Vi hadde hyra han inn til årets siste forfattarbesøk, denne gongen til fjerde klasse. Han laut, som alle andre andre visitterande, supe i seg ein kaffiskvett og tyggje sund ei nøtt attmed kjøleskåpet vårt før han skulle møte elevane. No har ikkje konversasjonen lett for å setje seg fast på bakrommet hos oss, og under småpratinga kunne forfattaren sjølv avsløre at han no  endeleg er i gang med tredje bok i serien frå Vassbygda/Vassbygdi. Dermed er den 7 år lange ventetida for alle Vassbygdfans snart over! Hurra! Underteikna vart så glad for dette at ho bortimot kraup opp i stolen til vestlendingen, som skunda seg å kaste eine foten over hin i håp om å unngå ei smitin bestemor i fanget...

Smitin bestemor på tur opp i forfattarfanget

I fjerdeklasse fekk Kolerud assistanse av ein elev då han skulle lese frå ein dialog i suksessboka Snillionen, og medelevane humra godt under seansen, der eleven las replikkane til den strenge mora med stor innleving.  Borna var elles storleg imponerte over at forfattaren hadde med boka si i utgåver på språk han sjølv ikkje kunne lese! Så fint det er når borna får oppleve slike møte!

Ludvig og Arnfinn i godt driv

På returen måtte Kolerud bli med innom biblioteket ein gong til, då bibliotekaren hadde gløymt att den råfine takkegåva til forfattaren før klassebesøket. Der fekk han saman med gåva eit lynkurs i dialektbruken til norddølane, og fekk då for fysste gong høyre om "småe phappe mæ stor H som må hesjast uhpp onde skjhurthun". Takk for besøket, og hjarteleg velkomen tilbake når Vassbygdingane har fått historia si utvida!

P.S.: Dersom einkvan kjenner trong til å utdjupe bruken luftige H-ar i lomsdialekten, er det berre å stikke innom.

Bloggar som held på dialekten: Merete