Det er vel fagre stunder...

Det er skrive mange songar om å ha det fint på fjellet,
men denne handlar om å lengte bort

frå frost og snø og kalde grader,
vintertrøytte småbilar som slit med
å halde motorar i gang og dører
lukka mens dei er i fart
bort frå alle vinterutfartsboksar

frå hålkeføre og vedafyring,
sorp og støv og flaksande oskeflak,
pledd og ulltrøyer som har det best i skåpet,
velduftande Milo-or-so-isch

frå gang som bugnar av dunjakker,
kåper, støvlettar, cherox
skjerf og skisko, spreke Svixjakker
og cera pulver meg her og til langt oppunder øyrene,
servert på ei flatseng av slaps og søle

Den heile skapning stundar bort
frå frosne fingre, tær, ukule hofteledd og kneskåler
frostroser og artroser
glad for kvart sekund klokka sneglar seg fram
mot lange, fine sumartemperaturar i skog og mark.

Difor har ein ikkje lagt ut på langtur eller grave seg ned
i utidige snøskavlar.

Difor har ein halde seg på trygg verandagrunn
fryda seg over verandasol og ei årelang
brevveksling mellom fine poetar som eignar seg
best på verandan.

Difor fann ein seg ei solhelling fri for snjo
med aks av gull og wiener på termos.

Difor grua ein seg litt til ein skulle gå bokheim
og treffe systerparten av viskvinnene
som har hytte, og trallala kor er det vel friskt og lett, oppå fjellet
som har solkremert seg i snøfonner påska gjennom
bortsett frå den tida ho gjekk mil etter mil på silkeføre
og garantert hadde blitt like nydeleg påskebrun
som nysteikt Schakendabrød.

Verandafarge er ikkje det same...
Men same kan det vera
for nå trur eg endeleg du snart må gje tapt,
vinter, du slette tid!


Rita
verandabrun over, grå under og lyse lyse rød på snuten

Kven poetane var, sa du? Tomas Tranströmer og Robert Bly i boka Air mail.
Siste skrivne ord frå Tranströmer til Bly: PS: Vil du at dine brev til meg skal oppbevares ved Uppsala universitetsbibliotek? De vil ta vare på mine papirer. Dystre bibliotekarer..."